تأثیر آموزش بازتوانی شناختی بر بهبود نشانه‌های اضطراب در کودکان

زمینه و هدف: امروزه اختلال‌های اضطرابی در بین کودکان بسیار شایع است و باعث کاهش کیفیت زندگی در آنها شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش بازتوانی شناختی بر بهبود نشانه­های اضطراب در کودکان است. روش: روش پژوهش نیمه ­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب 8 تا 12 ساله دبستانی بود که در سال تحصیلی 96-1395 در مقطع تحصیلی دوم تا ششم در شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند که از بین آنها 30 نفر با روش نمونه­ گیری هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (1988) و نرم­افزار اسمارت درایور پلاس (انستیتو آموزش مغز، 2017) به عنوان ابزار بازتوانی شناختی بود. داده‏ها با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه­گیری‌های مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته­ های پژوهش نشان داد که بازتوانی شناختی به طور معناداری باعث کاهش نمره کل اضطراب، اضطراب جدایی و اضطراب عمومی شد (01/0≥P) اما تفاوت معناداری در میزان ترس از فضای باز، ترس از آسیب فیزیکی، ترس اجتماعی و وسواس-  بی‌اختیاری مشاهده نشد. نتیجه ‏گیری: به‌طورکلی نتایج نشان داد بازتوانی شناختی باعث بهبود و ارتقاء مهارت‌های شناختی کودکان شده و در نتیجه بر کاهش اختلال‌های اضطرابی تأثیر می ­گذارد.